இயற்கை

இயற்கையின் படைப்பே இயல்பானதே – அது

இன்னலைத் தீர்க்கும் இனிதானதே.

பற்பல நலன் தரும் பார்மகளே – அவள்

பாரதத்தாயின் மரு உருவே.

எண்ணிலடங்கா அவளுருவம் – இன்ப

ஏற்றம் காணும் எழிலுருவம்.

கண்ணனின் வடிவம் கார்முகிலே -  நீ

கருணையைப் பொழியும் கடவுள்தானே

மணம் பல மூலிகை கொண்ட மலையரசே – நல்

மகான்கள் உறையும் மறை நூலே.

கலங்கரை விளக்காய் கதிரவனே – அவன்

காலமெல்லாம் ஒளிரும் ஒளி விளக்கே.

விண்ணின் விழியே விண்மீனே – உன்னை

எண்ணவும் முடியுமோ என் தயையே

நீ பஞ்ச பூதத்தின் பிரதானமே – என்றும்

பவனி வரும் வரம்தானே

நிலம், நீர், காற்று, தீயோடு – உடன்

நிற்கதியாய் நிற்கும் வான் வெளியே..

முழு முதல் வடிவம்  நிலமகளே – நீ

முயன்று முதல் உதித்த குமரியே.

வாயுவின் மாந்தர்களும் இம் மண்ணில்தானே – நம்மை

வருடும் இளந்தென்றலும் இவர்கள்தானே

பச்சை நிறமே பசுந்தளிரே – நீ

பட்டாம் பூச்சியின் புகலிடமே.

அஷ்டலட்சுமியின்  அழகு அருவி தானே

அவள் தாண்டவத்தின் கூத்துதானே

காட்டின் வளமே நாட்டின் வளம் – நம்

கவியரசின் கவிதை வளம்.

மண்ணின் மைந்தனே மழையே நீ

மாந்தர்களைக் காக்கும் மகரிசியே.

என்னென்று சொல்லுவேன் உனது வளம்

உனக்கு நிகர் யார் கூறு தினம்.

உன்னை என்றும் காப்பேனே – என்

 உயிர் மூச்சே நீ தானே!!!!!

 !